© Hessisches Staatsarchiv Marburg, Best. 340 Grimm Nr. L 72
132
RU OD LIEB frogm. I.
0 quam felicis lnic ominis exiliaris!
Diligit lianc arten» rex hac et in arte peritum.
fol. 4 a . 95 Quisquis habet, dare quit, [qui non habet hic dare,
die, quid?]
Si non coltidie , tarnen assidue dabit ille.
Numquam sollicitus viclüs fueris vel amietüs.
Cum donantur ei pulcliri celeresque caballi,
Nobis praestantur, cursu quo more probenlur,
100 Qui celer et facilis est nec gyrando rebellis.
Esl cui maxime tune opus, illi donat et illiim.
Propter et annonam numquam nummum dabis unum;
Nam sine mensura dabitur tibi, dum cupis, illa.
Ad mensam comites superexaltans locupletes,
105 Dum convivatur nobiscum fando jocalur.
Appositum quiequid melioris erit sibi, mittit,
Id faeiens nobis, plus quam mercedis, honoris.
Si libeat cum me te fidum foedus inire,
Dando fidem nostras jungamus foedere dexlras,
110 Separet ut nil nos dumtaxat amara nisi mors.
Simus ubicumque, res alterutrius uterque
Sic agat ut proprias, melius siquid queat illas.’
Exul, tum demum fidens sibi, dixit ad illum:
Sat mihi, doinne, tuum declaras veile benignum,
115 Consiliumque tuum non aestimo transgrediendum;
Namque meas causas, ut sunt, tu coniciebas.
Hinc pactum fidel placet inter nos stabiliri.’
Dando sibi dextras ibi fiunt moxque sodales,
120 Oscula statuuntur amici,
Alterutris dominis famulantes cordibus unis.
fol. 4b.
vor 95 scheint ein vers oben abgeschnitten.
116 bei conjiciebas am rand hinzugeschrieben: rat.