© Hessisches Staatsarchiv Marburg, Best. 340 Grimm Nr. L 72 
230 
235 
240 
Mille triumphorum memorans ex ordine pompas, 
Ductaque per mediam spoliorum fercula Romani 
Omnibus ex terris, quas undique continet orbis. 
Occupat ipse aditum, ne fas sit vadere captum, 
Ut canis a corio nun quam absterrebitur unclo. 
Nam yitulum luter reiicit, cum belua stertit, 
Dulcia depromit super liaec hortamina fudit: 
‘Pellito nunc vino, nunc curam solvito somno, 
Fortiaque adversis opponilo pectora rebus: 
Grata superveniet, quae non sperabitur, liora.* 
Ad mensam yituli legitur reparatio lapsi, 
Cum fuit expleta, collalio dicitur ista: 
‘Conditor ipse poli, prudens fabricator et arvi, 
Qui moestos refoves, vinctis solamina praebes, 
In te confido, clauso me solve baratro, 
Ut te collaudem, yideam geminumque parentem.* 
Haec lacrimans poscit, quin completoria dixit. 
P ost noctem mediam , quando sunt somnia yera, 
Speluncae dominus de yisis obstupefactus 
Quod slrato yidit, enarrans fratribus, inquit: 
‘Dicile consocii, quo tendat visio somni? 
Bruclii cum vespa, cynifes, coenomia multa 
Me circumvolitabant, dente sed asperitabant, 
Bini crabrones certabant stringere fauces, 
Quod mihi nulla salus mansit nec inyida yirlus. 
Adfuit bis vitulus, celso cum carmine mutus, 
Quin etiain vulpes geminabat in aethere voces. 
Ali, si docta manus monstret modulamina cantus!’ 
luter. 
‘Hostibus ista tuis nihil est quod [tu] verearis, 
Credas consilio viso salvabere somno, 
Scilicet, ut yitulum patiaris abire tenellum; 
214 uncta A. 216 ortamina A. 237 ac si A.