— 96 — 
V 
sed de Fru, im du bist min Mann, ga gliik hen!" Daar 
ging de Mann weg, un as he so ging, dacht he: „dit Zeit 
un geit nich good, Kaiser Ls to utverschamt, de Butt ward 
am Ende möde." Mit des kämm he an de See, dat Water 
war gans swart un dick, un et ging so een Keekwind äver 
hen, dat dat stk so köret; daar ging he staan un sed: 
„Mandje! Mandje! Timpe Le! 
Buttje, Buttje Ln de See! 
Mine Fru, de Jlsebill, 
Will nich so , as ick wol will." 
„Na, wat will se denn? sed de Butt. — „Ach, sed he, min 
Fru will Kaiser warben." — „Ga man hen, sed de Butt, 
se Ls'L all. " 
Daar ging de Mann hen, un as he daarkamm, so satt 
syne Fru up eenen seer hogen Lroon, de was van een Stück 
Gold, un hab eene grote Krön up, de was wol Lwee Ellen 
hoch, bi eer up de Süden dar stunnen de Trabanten, ümnier 
een lüttjer as de anner, von den allergrötsten Risen, bet to 
den lüttsten Dwark, de was man so lang, as miin lüttje 
Finger. Bor eer dar stunden so veele Fürsten un Graven, du 
ging de Mann unner staan, un sed: „Fru! bist du nu Kai 
ser?" — Ja, sed se, Lck bin Kaiser." — ,,2Ccf) sed de Mann 
un fach se so recht an, Fru, wat lett dat schön, wenn du 
Kaiser bist." — „Mann, sed se, wat steift du daar, ick bin 
‘ nu 
rm