— 34 — 
V 
Luysend vreemde Volckeren in het Landt gevallen, en foo’t 
scheen, stond het Ryck in groot Peryckel. Dit neemt Hy aen 
vm uyt te voeren. Word den Wegh abgewesen, daer het 
wild Vercken was. Gaet met een groote Couragie uyt 't Hof. 
^y wüsWälyck soo ver, dat hy 't Vercken hoorde, of wenschte 
sich selve weer aen syn Naaybank. 't Vercken komt met sul- 
cken Furie op hem aenlvpen, dat Hy na een goed Heenkomen 
sagh, siet een vervallen Kapel, en vlucht daer in- Het Ver 
cken hem na. Hy met 'er Haast vlieght door het Venster over 
de Muur ende haelt de Deur van de Kape! toe. Dorn was 't, 
Vercken vast, en komt by den Koningh, die hem voraeghde, 
hoe Hy't Vercken gefangen had? voer altoos uyt: ick greep 
het met groote Kracht by de Hairen of Bor steten en wierp 't 
in de Kapel, en ick heb't niet willen dooden, om u voor een 
Present te vereeren. Groote Vreugd was 'er in 't Hof. - 
Gaet na de Reusen, en tot en Geluck vond haer slapende. 
Neemt syn Sack, vult die met Steenen. Klimt op eenen hov' 
gen Boom, werpt den eenen, die meenden dat het den ande 
ren dede. Begint te kyven, Hy sou syn werpen laten of Hy 
svude hem voor syn Ooren bruyen. Den tweeden word ook 
geworpen, begint te vloecken. De derde Word met het felfde 
vnthaelt. Staet op en treckt syn Degen. Vlieght den ande 
ren aen, en steekt hem, dat by doot ter Aerden valt. Begint 
met den anderen ook, en Loor't lang Worftelen vollen beyde, 
ter Aerden van Vermoeptheyd. Hp syn Kans fiende, komt af 
en neemt van die dood was syn Rapier, en steekt die alle beydc 
Loodt, en houdse den Kop af, gaet so weder na't Hof. Den 
Koningh veraeghde hem, of het befielt was? antwoorde ja. 
Men vraegdde vem: hoe hy't befielt had? Seyde aldus: ik 
nam den eenen by syn Beenen, en ick slveger den ander met, 
Lat Hy doodt ter Aerden viel, en den anderen beb ick met de 
selfde Munt betaelt. En die ick by deBeenen had, half doodt 
zynde, tmeet ick met sulcken Kracht tegen een Boom, dat den 
Boom wel ses Voet uyt de Aerde vlovgh. De Vreughd was 
feer groot, ende men hielt hem voor de arootste in't Hof H» 
maeckten hem wederom gereed, en den Adel van't Hof met 
hem, en daer toe 
jou zyn. Syn Afs< 
aen Liet het Lege 
Mer alsoo hy noy 
lyk in Pvftuur te h 
de Vyandt was, 
wierd doe geboodft 
niet, hoe hy't Pae 
Iyde des Tooms, er 
een volle Galop na 
nan het Paerd ni 
heute Kruys, dat 
Arm. Den Vyand 
was, ende begond 
kosten, verdronken; 
voeren soo wegh. . 
Adeldom, en't heele 
hoe de Vyanden h< 
by den Koningh, e! 
ten. Voorts doet 
zaat to de Kroon. 
daertoe groote Prel 
was hy in groot Ai 
viel, dat KobiSje 
noch aen de Naayb 
oft ander in de 
Luftigh, lustigh, re; 
Avond! meende da 
jen gaf. De Docht 
vel in hem was, o 
Klaeght het haer V 
ven had, en geen 
Compagnie Soldate 
(soo't weer gebcurd