248 
E C B A SIS, 
Nititur arte fugae, quo possit currere late, 
Masticat, lingit, tandem sic ora resolvit, 
90 Prosilit et plaudit, tenero terram pede tundit, 
Mugitum repriniit, vernanlia prata revisit. 
Concessa est pecori libertas laxior illi, 
Scandere seu laevo inalit seu tramile dexlro, 
Sumere seu requiem seu contiuuare Jaborem. 
95 Cursitat ille strepens, paribus concurrere gaudens, 
Haec cum fastidit, silvae tutamina quaerit. 
Hujus in occursum forstrarius elicit ymnum, 
Moris ut est monachis longo de calle reversis : 
‘Sit salvus, Christe, servus, qui mittitur ad me, 
100 Te fisus domino laeletur semet in ipso. 
Hic habet liospitium noctis sub pace quietum, 
Has nostras post cras sacrabit tempore mensas; 
Qui peccare valet, valet et succumbere poenae.’ 
Moxque cavernosos jussus penetrare recessus 
105 Ducitur ad lustra multo foetore referta. 
Tune lupus, ad libitum sese satiare gavisus, 
Extulit liunc yersum cuncta pietate perustum: 
‘Dicito quid venias, qua nos ratione revisas? 
Tu mihi nunc, sodes, optatus diceris liospes. 
110 Laudes die superis, silvae novus incola surgis, 
Tu recreare venis tenuatum corpus ab escis: 
Tertius est inensis, quod frustror nectare carnis, 
Nec biberam cratum pecudis de sanguine tinctum. 
Cum prorepserunt primis animalia terris, 
115 Mutum et pingue pecus nobis fabricaverat usus. 
Ordinis est yirtus, placetur sanguine divus.’ 
Incipit haec yitulus singultim, pauca loquutus, 
Infans namque pudor prohibebat plura profari. 
yitulus secum. 
‘Jupiter, ingentes qui das adimisque labores, 
120 Peccatis noctem, quin fraudibus obice nubem.