89
half bedröft, 'fe will in'n grot steuern Slott wanen.' 'Ga
man hen, se statt vör de Dör,' säd de Butt.
Da güng de Mann hen und dachd he wull na Huus
gan, as he awerst dar köm, so stünn dor 'n groten stenern
Pallast, un syn Fru stünn ewen up de Trepp un wull henin
gan: do nöm se em by de Hand un säd 'funtrn man herin.'
Mit des güng he mit ehr henin, un in dem Slott wör ene
grote Dehl mit marmelstenern Afters (Estrich), un dar wören
so vel Bedeenters, de reten de groten Dören up, un de
Wende wören all blank un mit schöne Tapeten, un in de Zim
mers luter gollne Stöhl un Dischen, un krystallen Kron-
lüchters hingen an dem Baehn, un so wörr dat all de Stu-
wen und Kamers mit Footdecken: un dat Eten und de aller
beste Wyn stünn up den Dischen as wenn se breken wullen.
Un achter dem Hufe wör ok' n groten Hof mit Peerd- un
Kohstell un Kutschwagens up dat allerbeste, ok was dor
en groten herrlichen Goorn mit de schönnsten Blomen un
fyne Aaftpömer, un en Lustholt wol 'ne halwe Myl lang,
dor wören Hirschen un Reh un Hasen drin und allens wat
man syk jümmer wünschen mag. 'Na,' säd de Fru, 'is dat nu
nich schön?' 'Ach ja,' säd de Mann, Io schall't ok blywen,
nu waehl wy ok in dat schöne Slott wanen, un waehln to-
freden syn.' 'Dat waehl wy uns bedenken' säd de Fru, 'un
waehlen't beslapen.' Mit des güngen se to Bedd.
Den annern Morgen waakd de Fru to erst up, dat was
jüst Dag, un seeg ut jehm ehr Bedd dat herrliche Land vör
sik liggen. De Mann reckd stk noch, do stödd se em mit dem
Ellbagen in de Syd un säd 'Mann, sta up un kyk mal ut
dem Fenster. Süh, kunnen wi nich König warden aewer all